Kleurrijke 83-jarige zet zich in voor toegankelijk OV

Veertig jaar geleden deed een dwarslaesie Corrie Scheffer in een rolstoel belanden. Later kwam daar reuma bij. Deze hindernissen beletten haar niet om actief te zijn in het maatschappelijk leven. In haar eentje – haar man overleed 16 jaar geleden – gaat ze er nog veel op uit. Voor korte afstanden neemt ze de aangepaste auto, waarin ze ook haar rolstoel kan meenemen. Verder reist ze vooral met de metro en ook wel met bus en tram. Normaal gesproken gebruikt ze elke week wel een keer het OV. Ten tijde van onze ontmoeting moest Corrie vrij vaak naar het Erasmus MC, en dat is per metro heel goed bereikbaar. Twintig jaar geleden maakte ze de verlenging van RET-metrolijn C (Spijkenisse–Capelle) van nabij mee. Station Slotlaan ligt zo’n 300 meter van haar huis en in een kleine 10 minuten kan ze het perron bereiken.

Op de bres

Vanwege haar handicap sloot Corrie zich aan bij een belangengroep die in de gemeente Capelle de belangen behartigt van mensen met een beperking. Een kleine twintig jaar geleden kwam het OV in het vizier. Ook daar was iemand nodig om voor gehandicapte reizigers op te komen, en dat deed Corrie. Zodoende leerde ze ook Rover kennen en werd ze daar lid van. Ze vindt overigens dat Rover meer moet opkomen voor reizigers met een beperking. Deze mensen worden te weinig gehoord wanneer het beleid van de reizigersorganisatie aan de orde is, denkt Corrie.

Sinds 2015 is binnen de Metropoolregio Rotterdam Den Haag (MRDH) een zogenoemde Bestuurscommissie Vervoersautoriteit verantwoordelijk voor het OV. De belangenbehartiging van OV-reizigers ligt nu bij het Metrocov, de plaatselijke variant van het Regionaal Overleg Consumentenorganisaties Openbaar Vervoer (Rocov). Hier treffen zo’n twintig leden uit Rijnmond en Haaglanden elkaar zes keer per jaar: drie keer Rijnmond en drie keer samen. Corrie was een van de twee leden met een beperking. Eind 2022 nam ze afscheid van Rover Rotterdam en van het Metrocov.

Liften

Een belangrijke activiteit van het Metrocov is de schouw, die twee of drie keer per jaar plaatsvindt. Een delegatie beoordeelt dan de OV-voorzieningen op een bepaalde plek en overlegt met vervoermaatschappijen, gemeentebesturen en andere autoriteiten. Bij een schouw komt zo’n delegatie allerlei hindernissen tegen; bijvoorbeeld kriskras geparkeerde scooters die de doorgang belemmeren, of het ontbreken van geschikte parkeerplaatsen voor gehandicapte reizigers.

Het belang van zo’n schouw heeft Corrie in het voorjaar van 2022 op pijnlijke wijze kunnen demonstreren. Tijdens een bezoek aan metrostation Rodenrijs bleek de lift defect. Om het station te kunnen verlaten moest Corrie zittend tree voor tree de trap af, terwijl een ander de rolstoel naar beneden moest dragen. Het leverde een fotoreportage op die aan de RET is aangeboden, wat weer tot excuses leidde.

Defecte liften vormen voor veel reizigers met een beperking een vaak voorkomend obstakel. Corrie heeft er ook ruime ervaring mee. Dat ze op het beginstation niet bij het perron kan komen is tot daaraan toe. Als dat haar overkomt bij station Slotlaan, neemt ze wel eens de metro in de andere richting, blijft bij het eindpunt zitten en rijdt vervolgens alsnog de bedoelde rit, met een vertraging van ongeveer 20 minuten. Dat ze op de plaats van bestemming het station niet kan verlaten is een graadje erger. De RET-app die aangeeft welke liften niet werken, werkt zelf ook vaak niet goed. Ze heeft er al veel ruzie over gehad. Een ander onaangenaam aspect van liften is dat ze ook wel als toilet worden gebruikt en dat ruikt bepaald onprettig.

Niet blij

De trein heeft voor Corrie helemaal afgedaan. Twee keer overkwam het haar dat ze wel met reisassistentie in de trein werd geholpen, maar dat er op het station van bestemming niets was geregeld om haar er ook weer uit te helpen.

Reizen met tram en bus gaat in het algemeen best goed. Al kijken buschauffeurs niet blij wanneer ze haar bij de halte zien staan. Dan moet de rolstoelplank worden uitgelegd en weer ingeklapt, en dat kost tijd die niet in het rijschema zit.

Medereizigers zijn meestal behulpzaam, maar Corrie doet liefst zo veel mogelijk zelf. Een aanbod om voortgeduwd te worden slaat ze af, want vanwege haar reuma moet ze veel bewegen. Helaas zijn er ook mensen die in een gehandicapte een gemakkelijk slachtoffer zien. Ze is eens van haar tas beroofd en nog maar pasgeleden griste iemand haar OV-chipkaart haar handen toen ze uitcheckte. Die kaart heeft ze onmiddellijk laten blokkeren, dus de dief heeft er geen profijt van gehad. Maar het levert allemaal veel gedoe op.

Doorzetter

We reizen samen van haar huis naar het gebouw van de MRDH, waar ze een laatste vergadering heeft van het Metrocov. Dat betekent instappen op station Slotlaan en uitstappen op station Eendrachtsplein. Het betekent ook drie liften, die allemaal goed werken. Corrie vertelt dat ze soms, als op Eendrachtsplein de laatste lift naar boven kapot is, met rolstoel en al de roltrap neemt. In wezen is dat onverantwoord, maar daardoor laat ze zich niet weerhouden.