Eind december 2017 nam NS het initiatief om de aanspreekvorm in omroepberichten in treinen inclusiever te maken door “dames en heren” te vervangen door “beste reizigers”. Er werd wat lacherig over gedaan, maar “Beste Reiziger” doet iedereen recht. Van mensen die in de trein zitten, of staan, staat één ding vast: dat ze reiziger zijn.
Ik reis een dag of vijf per week met de trein en hoor vele malen per reis een omroepbericht. Het “Beste reizigers” is er wel zo´n beetje af, dezer dagen. Langzamerhand heeft het treinpersoneel weer gewoon een eigen stijl van omroepen.
Overigens wil ik wel even een opmerking maken over de kwaliteit van de omroepinstallaties. Soms word je wreed gestoord in je hazenslaapje door een keihard volume. Ook heb je omroepinstallaties met een draadje los. “Beste r..., we n... Statio... ...pel, ... kunt ... ... overstappen op de etc. etc. etc.” Sommige ‘beste reizigers’ raken in paniek, want ja, wat werd er eigenlijk voor belangrijks omgeroepen?
Ik ben eigenlijk wel benieuwd of je als treinpersoneel geïnstrueerd wordt over de do’s en don’ts van het omroepen. Ik ken een geweldige conducteur die in Sinterklaastijd in rijm omroept.
Beste Reiziger, we zijn bijna in Driebergen-Zeist,
en bij het uitstappen is het vereist
om uw ov-kaart helemaal,
te houden tegen die uitcheckpaal.
Uw bagage vergeten is niet pluis, bovendien krijgt u ruzie thuis.
Ik hoor conducteurs spreken over ‘spoor’, maar ook over ‘perron’. Er is verschil tussen die twee. Maar dat weten alleen insiders, volgens mij.
Sommige treinmedewerkers lezen bij elk station een heel spoorboekje op, soms zelfs ook in het Engels en Duits. Er zijn er ook die volstaan met: “Kijkt u op het perron op de schermen die u vertellen met welke trein u uw reis kunt vervolgen.”
Is dat erg, dat elke medewerker een eigen stijl heeft? Of waarderen we ieders individualiteit, zelfs bij iets simpels als een omroepbericht in de trein? Ik zou de medewerkers vooral willen stimuleren om een eigen stijl te ontwikkelen. Het belangrijkste is om elke ‘beste reiziger’ goed te informeren. Dat kan zakelijk, dat kan luchtig, dat kan met een boodschap. “U bereikt bijna Zutphen, het mooiste stadje van Nederland, en ik wens u veel liefde en geluk”, hoorde ik pas geleden. Of het van NS mag? Geen idee. Maar van mij mag het.
